اولین نشانه های عدم تحمل گلوتن چیست؟

عدم تحمل گلوتن همانطور که از نامش پیداست شرایطی است که در آن فرد نمی تواند گلوتن موجود در مواد غذایی را تحمل کند. در این شرایط برخی از نشانه ها همانند بیماری سلیاک است اما شدت کمتری دارد. عدم تحمل گلوتن می تواند باعث ایجاد ناراحتی های قابل ملاحظه ای شود و در برخی از موارد افراد باید از تغییرات سبک زندگی برای مدیریت نشانه های خود استفاده کنند. عدم تحمل گلوتن اغلب با بیماری سلیاک اشتباه گرفته می شود اما این دو مورد بیماری متفاوتی هستند. بیماری سلیاک شرایط خودایمنی حادی است و می تواند به سیستم گوارش فرد اسیب وارد کند. برخلاف بیماری سلیاک، دلیل نشانه های عدم تحمل گلوتن مشخص نیست اما این بیماری سیستم ایمنی را درگیر نمی کند و آسیبی به سیستم گوارش نمی زند. افراد در برخی از شرایط عدم تحمل گلوتن را با حساسیت به گندم اشتباه می گیرند. حساسیت به گندم می تواند تهدیدکننده زندگی باشد و برخی از نشانه ها ممکن است در تنفس اختلال وارد نماید. نشانه های عدم تحمل گلوتن کمتر از بیماری سلیاک یا حساسیت به گندم حاد هستند و افراد در این مورد اطلاعات اندکی دارند. در این مقاله سعی می کنیم برخی از نشانه ها را با هم مرور کنیم.

نشانه های عدم تحمل گلوتن

بیشتر این نشانه ها بعد از مصرف گلوتن رخ می دهند. با اینحال ترکیب دقیق از نشانه ها ممکن است در هر فردی متغیر باشد.

اسهال و یبوست:

افرادی که عدم تحمل گلوتن دارند بیان کرده اند که بروز منظم اسهال و یبوست جزو نشانه های رایج آن هاست. در این شرایط گاه به گاه همه چیز خوب است اما تجربه کردن اسهال و یبوست در بیشتر روزها می تواند نشان دهنده یک مشکل زمینه ای باشد. افرادی که بیماری سلیاک دارند هم ممکن است اسهال و یبوست را تجربه کنند. آن ها ممکن است مدفوعی با بوی نامطبوع داشته باشند

نفخ:

یکی دیگر از نشانه های رایج این شرایط، نفخ است. این موضوع به احساس پر بودن شکم اطلاق می شود که بسیار ناراحت کننده و طولانی است. فرد ممکن است تجمع گاز را هم تجربه نماید. بیش از حد خوردن دلیل رایج نفخ محسوب می شود اما ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. در افرادی که عدم تحمل گلوتن دارند حس نفخ ممکن است به طور منظم رخ دهد و الزاما به مقدار غذایی که فرد مصرف می کند وابسته نیست.

درد شکمی:

علل مختلفی می تواند باعث بروز درد شکمی در افراد شود. اما آن هایی که عدم تحمل گلوتن دارند اغلب درد شکمی را به طور مکرر تجربه می کنند و دلیل واضحی برای آن نمی یابند.

خستگی:

خستگی نشانه دیگری است که افراد در چنین شرایطی تجربه می کنند. بیشتر خستگی ها ممکن است اصلا به شرایط پزشکی فرد مرتبط نباشد.
افرادی که عدم تحمل گلوتن دارند ممکن است حس دائمی خستگی داشته باشند که با کارکرد روزانه شان تداخل دارد.

حالت تهوع:

افرادی که عدم تحمل گلوتن دارند ممکن است حالت تهوع را به خصوص بعد از مصرف وعده غذایی حاوی گلوتن تجربه نمایند. حالت تهوع می تواند علل زیادی داشته باشد اما این شرایط اگر بعد از خوردن گلوتن رخ دهد ممکن است نشانه عدم تحمل گلوتن باشد.

سردرد:

تجربه سردردهای منظم نیز نشانه دیگری است که در افراد مبتلا به عدم تحمل گلوتن رخ می دهد.

سایر نشانه ها

افرادی که عدم تحمل گلوتن دارند ممکن است تعدادی از این نشانه ها را به طور منظم تجربه نمایند. در این شرایط ممکن است نشانه های دیگری هم بروز کند. این نشانه ها عبارتند از :

– درد عضلات و مفاصل
– افسردگی یا اضطراب
– سردرگمی
– درد شدید شکمی
– کم خونی

این شرایط چگونه تشخیص داده می شود؟

در ابتدا باید مطمئن شوید که شرایط حادتری همچون بیماری سلیاک یا حساسیت به گندم وجود ندارد. گرفتن نمونه خونی که برای تشخیص حضور آنتی بادی های نشان دهنده بیماری سلیاک یا حساسیت به گلوتن مورد بررسی قرار می گیرد می تواند چنین شرایطی را مشخص نماید. در برخی از شرایط سایر تست ها نیز لازم خواهد بود. بعد از اینکه پزشک شرایط حادتر را مشخص کرد باز هم تایید وجود بیماری عدم تحمل گلوتن کمی دشوار است زیرا تستی برای این تشخیص وجود ندارد. رایج ترین روش برای تعیین چنین شرایطی کاهش یا حذف مواد گلوتن دار و بررسی نشانه هاست.

غذاهایی که باید از خوردن آن ها اجتناب کنید

افرادی که عدم تحمل گلوتن دارند باید از خوردن مواد غذایی گلوتن دار خودداری کنند. این غذاها عبارتند از:

– گندم و سایر مشتقات آن
– جو

این سیاست می تواند بیشتر غذاها و نوشیدنی های دیگر را هم از رژیم غذایی شما حذف نماید. رایج ترین نوشیدنی ها و غذاهایی که در برگیرنده گلوتن هستند عبارتند از :

– پاستا
– نان
– بیشتر محصولات پخته شده
– نودل ها
– کراکر
– پن کیک ها
– بیسکوییت ها
– غلات صبحانه
– بیشتر سس ها

باید گلوتن کاملا حذف شود؟

افراد باید بدانند که بیماری سلیاک حدود یک درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر خود قرار می دهد. تخمین زده شده است که شیوع عدم تحمل گلوتن در میان افراد 0.5 الی 13 درصد باشد. این شرایط شیوع زیادی ندارند اما نشانه های مرتبط با آن ها بسیار گسترده است و می تواند علل احتمالی متفاوتی داشته باشد. این موضوع بدین معنی است که فرد ممکن است عدم تحمل گلوتن را با بیماری های دیگری اشتباه بگیرد. مشکل با خوردن مواد غذایی بدتر می شود . تحقیقات اندکی وجود دارد که نشان می دهد گلوتن باید از رژیم غذایی حذف شود. حتی افرادی که با این شرایط شناسایی شده اند هم دقیق نمی دانند نخوردن گلوتن چگونه می تواند بر روی سلامتی شان تاثیر داشته باشد.

مواردی که باید در مورد پولیپ مثانه بدانید

پولیپ مثانه ضایعات گل کلم مانند و کوچکی هستند که از دیواره مثانه شروع به رشد می کنند. معمولا این پلیپ ها گروه هایی از سلول های غیر عادی هستند که در امتداد غشاهای مخاطی در بدن دیده می شوند و ممکن است هر جایی حضور یابند. پولیپ ها ممکن است در اندام ها رشد یابند و بی خطر و در برخی از شرایط سرطانی هستند. پولیپی که در مثانه رشد می کند ممکن است نشانه ای نداشته باشد. فرد می تواند برای پیشگیری از بروز چنین مواردی از فاکتورهای خطر خودداری نماید.

پولیپ مثانه سرطانی است؟

سلول های موجود در پولیپ مثانه غیر عادی هستند. اگرچه سلول ها غیر عادی اند اما همیشه سرطانی نیستند. پولیپ مثانه ممکن است بی خطر باشد. این موضوع بدین معنی است که سلول های غیر عادی بی ضرر هستند. ضایعات بی خطر یا تومورها متاستاز نمی کنند. به عبارت دیگر به سایر اندام ها و بافت های بدن توسعه نمی یابند. ضایعات بی خطر در مثانه معمولا تهدیدکننده زندگی افراد نیستند. اما به خاطر داشته باشید که در برخی از شرایط چنین پولیپ هایی می توانند سرطانی باشند . ضایعات سرطانی در مثانه ممکن است به سایر نواحی مجاری ادرار یا بافت های نزدیک توسعه یابند.

سرطان مثانه یکی از رایج ترین سرطان هاست. به همین خاطر فردی که در مثانه خود پولیپ دارد باید همیشه تحت مراقبت باشد حتی اگر پزشک در ابتدا آن ها را بی خطر تشخیص دهد.

نشانه ها

بیشتر افراد در مراحل ابتدایی بیماری نشانه ای از خود بروز نمی دهند. سایر افراد ممکن است متوجه نشانه های اولیه شوند یا با گذشت زمان و پیشرفت پولیپ ها نشانه ای را تجربه نمایند. نشانه های پولیپ مثانه می تواند در برگیرنده موارد زیر باشد:

– نیاز فوری یا دائمی به دفع ادرار
– درد در شکم
– درد به هنگام دفع ادرار
– دفع ادرار مکرر
– خون در ادرار

افرادی که این نشانه ها را دارند باید شرایط خود را جدی بگیرند زیرا این ها در برخی از شرایط ممکن است نشان دهنده سرطان مثانه باشد. بررسی و تشخیص دقیق در هر کدام از موارد نیاز است. به خاطر داشته باشید که این نشانه ها در شرایط مختلفی همچون عفونت مجاری ادرار، سنگ ادراری، التهاب پروستات مشترک است.

علل و فاکتورهای خطر

پولیپ هایی که در مثانه قرار دارند گروهی از سلول های غیر عادی هستند. این سلول ها رشد می کنند و با هم تشکیل ضایعات را می دهند. علت بروز چنین شرایطی معمولا مشخص نیست. پولیپ هایی که به سرعت ظاهر می شوند و به سایر اندام های بدن توسعه می یابند سرطانی هستند.

فاکتورهای متعددی به ضایعات سرطانی در مثانه منجر می شود.

علل سرطان مثانه در برگیرنده موارد زیر است:

– تحریک: تحریک منظم دیواره مثانه می تواند به سلول های ناهنجار و غیر عادی منجر شود که می تواند سرطانی گردد

– مصرف تنباکو: سیگار یا قلیان می تواند سرطان های مختلفی را در بدن ایجاد نماید که سرطان مثانه یکی از آن هاست.

– فاکتورهای محیطی: قرار گرفتن در معرض تابش، مواد شیمیایی ایجاد کننده سرطان در محیط کار یا محیط زیست و نوشیدن آب آرسنیک دار ممکن است در مثانه تجمع یابد.

– جنسیت: مردان بیشتر از زنان در خطر ابتلا به سرطان مثانه قرار دارند

– سن: بر اساس مطالعات انجام شده از هر 10 نفر مبتلا به سرطان مثانه 9 نفرشان بالای 55 سال سن داشته اند

تشخیص

تشخیص دقیق پولیپ مثانه از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا اگر چنین شرایطی سرطانی باشد و به خوبی درمان نشود می تواند به سایر قسمت های بدن نیز توسعه یابد. پزشک ممکن است در مورد نشانه ها و سابقه های شخصی فرد سوال کند. اگر به نظر برسد که فرد پولیپ مثانه دارد پزشک می تواند او را به متخصص مربوطه ارجاع دهد. اورولوژیست اغلب تست هایی را برای کمک به شناسایی و تشخیص این پولیپ ها تجویز می کند.

درمان

درمان پولیپ مثانه بسیار متفاوت است و به نوع پولیپی که پزشک تشخیص داده بستگی دارد. پولیپ های بی خطر که باعث ایجاد نشانه ای نمی شوند ممکن است نیازمند درمان نباشند. با اینحال پزشک آن را در طول زمان بررسی می کند. اگر پولیپی بزرگ باشد یا باعث بروز نشانه ها شود پزشک می تواند آن ها را بردارد. پولیپ ها یا ضایعات سرطانی که به سایر اندام های بدن توسعه یافته اند نیازمند درمان گسترده تری هستند. مواردی همچون شیمی درمانی می تواند به برخی از افراد کمک کند. اگر سرطان به عضلات و بافت های عمیق تر نفوذ کرده باشد جراح آن اندام را به طور کامل بر می دارد. بسته به اندامی که تحت تاثیر این شرایط قرار گرفته است جراح می تواند همه یا بخشی از اندام را حذف نماید. به همراه درمان پزشکی فرد باید به دنبال درمان های بیشتر و تغییر در سبک زندگی باشد. این موارد عبارتند از :

– ترک سیگار
– تغییر در رژیم غذایی
– مصرف ویتامین ها و مکمل ها
– استفاده از طب سوزنی

زمانی که فردی در مثانه خود پولیپ دارد ممکن است این ضایعات سرطانی یا بی خطر باشند. ضایعات غیر سرطانی که پزشک می تواند به طور کامل آن ها را از مثانه بردار باعث ایجاد نشانه های طولانی مدت نمی شوند. اگر شرایطی که در بالا ذکر شد را دارید حتما با پزشک متخصص مشورت نمایید. همانطور که قبلا نیز بیان کردیم این نشانه ها در میان شرایط مختلفی مشترک هستند و ممکن است اصلا ربطی به پولیپ مثانه نداشته باشند.