نکات مراقبت از زخم در افراد دیابتی

مواقعی وجود دارد که یک زخم کوچک تنها به شستشوی ساده و استفاده از بانداژ نیاز دارد. اما اگر فردی مبتلا به دیابت باشد، زخم ، بریدگی یا حساسیت های پوستی نیازمند مراقبت و بررسی بیشتری خواهد بود. در بیشتر افرادی که با دیابت دست و پنجه نرم می کنند، زخم و بریدگی کندتر از افراد غیر دیابتی بهبود پیدا می کند. دیابت خطر عفونت در زخم ها و بریدگی های کوچک را کاهش می دهد. یک برش کوچک می تواند به عوارض حاد و جدی منجر شود. به عنوان مثال یک آسیب ساده در پا می تواند منجر به زخم پا شود. فاکتورهای متعددی در زخم ها و عفونت های افراد دیابتی نقش دارند:

– دیابت می تواند سیستم ایمنی افراد را تضعیف نماید. همین امر باعث می شود مدت زمان مورد نیاز برای درمان افزایش یابد

– زمانی که سطح گلوکز خون بالاست، عملمرد گلبول های سفید مختل می شود . همین امر به ناتوانی در مبارزه با باکتری ها منجر می گردد

– دیابت کنترل نشده مرتبط با جریان خون ضعیف است. زمانی که جریان خون کاهش می یابد، گلبول های قرمز به کندی حرکت می کنند و همین امر باعث می شود مواد مغذی به کندی به محل زخم برسد و درمان آن کندتر باشد.

– نوروپاتی یا اسیب به اعصاب یکی از عوارض جانبی دیابت است که می تواند شرایط را بدتر نماید.

رنج بردن از زخم ها و بریدگی های کوچک می تواند چالش برانگیز باشد اما شما می توانید این ها را با کمی صبر و کسب اطلاعات مورد نیاز پشت سر بگذارید.

زخم را بررسی و تمیز کنید:

قبل از اینکه هر نوع درمانی را آغاز کنید ناحیه مدنظر را به طور کامل تمیز کنید. تمیز کردن درست زخم شما را مطمئن می سازد که فرآیند درمان به درستی پیش می رود و خطر عفونت کاهش پیدا می کند. راحت ترین روش برای تمیز کردن زخم استفاده از آب است. از آب سرد با فشار متوسط و صابون ملایم برای تمیز کردن ناحیه مدنظر استفاده کنید. اگر آب فیلتر شده ندارید از آب جوشیده و سرد شده یا آب مقطر استفاده کنید. ناحیه را سپس با حوله تمیزی خشک کنید. حالا لایه ضخیمی از کرم ضد عفونی کننده را اعمال نمایید. آن را با بانداژ بپوشانید. این باند را به طور مکرر عوض کنید.

سطح قند خون خود را مدیریت کنید:

برای کاهش خطر عفونت در زخم های کوچک، باید سطح قند خون را بررسی نمایید. سطح بالای گلوکز در خون می تواند فرایند درمان را به تعویق بیندازد و خطر عفونت را افزایش دهد. زمانی که از زخم یا بریدگی رنج می برید، باید سطح قند خون را بررسی و کنترل نمایید. می توانید اینکار را با خوردن غذاهای سالم و انجام تمرینات ورزشی منظم روزانه انجام دهید.

عسل:

عسل برای درمان زخم در افراد دیابتی هم می تواند مورد استفاده قرار گیرد. این ماده سرعت بهبود زخم را افزایش می دهد و می تواند خاصیت ضد میکروبی داشته باشد.

علاوه بر این، خاصیت ضد التهابی عسل درد و تورم را کاهش می دهد. یکی از مطالعات انجام شده در سال 2008 نشان می دهد پماد عسل می تواند برای افراد دیابتی امن و موثر باشد. ناحیه مدنظر را با آب ساده بشویید تا هرگونه ناپاکی از آن حذف شود. عسل را روی پارچه تمیزی بمالید و به آرامی دور ناحیه مدنظر قرار دهید. این بانداژ را به طور مکرر عوض کنید.

آلوئه ورا:

شما می توانید از آلوئه ورا برای درمان زخم در افراد دیابتی استفاده کنید. آلوئه ورا خاصیت ضد التهابی دارد و می تواند تسکین بخش باشد. این ماده سرشار از مواد شیمیایی گیاهی است که درد را کم می کند، از التهاب می کاهد، رطوبت را افزایش می دهد و روند درمان را تسریع می نماید. یک عدد برگ آلوئه ورای تازه را برش دهید و ژل آن را استخراج کنید. این ژل را روی زخم اعمال نمایید و اجازه دهید خشک شود. سپس ناحیه مدنظر را با آب گرم تمیز کنید و خشک نمایید. اینکار را چند بار تکرار نمایید.

زردچوبه:

زردچوبه یک ضد عفونی کننده طبیعی است و به عنوان آنتی بیوتیک عمل می کند و می تواند زخم های کوچک را درمان نماید و از بروز عفونت در میان افراد دیابتی پیشگیری کند.

کورکومین موجود در زردچوبه باعث بهبود زخم می شود و شرایط را بهتر می نماید. اگر زخم یا بریدگی کوچکی بر روی پوست خود دارید، کمی پودر زردچوبه طبیعی را روی آن اعمال کنید. اینکار جلوی خونریزی را می گیرد.

برای ترویج بهبود زخم، یک دوم قاشق غذاخوری پودر زردچوبه را با کمی روغن نارگیل ترکیب نمایید. آن را روی زخم قرار دهید تا از بروز عفونت و درد پیشگیری نماید. همچنین می توانید یک قاشق چایخوری از پودر زردچوبه را با شیر ترکیب کنید و بنوشید.

روغن نارگیل:

روغن نارگیل می تواند در درمان زخم در افراد دیابتی موثر باشد. این روغن به خاطر خواص آنتی باکتریایی، ضد التهابی و مرطوب کنندگی خود بسیار مشهور شده است. حتی می تواند عفونت را نیز کمتر نماید. روغن نارگیل فوق بکر را بر روی زخم قرار دهید. سپس بانداژی روی آن بگذارید تا مرطوب بماند. این روغن را چند بار عوض کنید. شما می توانید یک الی دو قاشق غذاخوری از این روغن را در رژیم غذایی خود قرار دهید.

روغن زیتون:

زمانی که صحبت از درمان زخم به میان می آید روغن زیتون بسیار موثر خواهد بود. این ماده سرشار از اسیدهای چرب امگا3 است و می تواند التهاب را کاهش دهد و فرایند بهبود زخم را تسریع نماید. شما می توانید از روغن زیتون در رژیم غذایی خود استفاده کنید.

رژیم غذایی سالمی داشته باشید:

برای اینکه بتوانید سطح قند خون خود را در حالت متعادل نگه دارید باید رژیم غذایی سالمی داشته باشید.سعی کنید از مواد غذایی با پروتئین بالا، کربوهیدرات کم، کالری کم و مواد مغذی زیاد استفاده کنید.

همچنین باید به خاطر داشته باشید که دریافت پروتئین کافی در رژیم غذایی از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا به ترمیم پوست و سایر بافت ها کمک می کند. از مواد غذایی سرشار از ویتامین C، E و سایر آنتی اکسیدان های قوی استفاده نمایید.

روغن درخت چای می تواند اگزما را درمان کند؟

روغن درخت چای که از برگ های درخت چای استرالیایی به دست می آید مزایای زیادی برای بدن دارد. بیشتر افراد از این روغن برای مقاصد پزشکی استفاده می کنند که از جمله آن ها می توان به درمان زخم و بریدگی اشاره کرد. این روزها، افراد از روغن درخت چای برای درمان طیف وسیعی از اختلالات پوستی استفاده می کنند. این روغن می تواند در درمان اگزما هم مفید باشد. در این مقاله قصد داریم به همین موضوع بپردازیم.

مزایای روغن درخت چای برای اگزما

با اینکه مطالعات اندکی بر روی این روغن و مزایای آن در درمان اگزما تمرکز کرده اند، اما محققان در حال حاضر می دانند که چنین روغنی می تواند برای بهبود سلامت پوست مفید باشد. به عنوان مثال یکی از مطالعات انجام شده در سال 2011 نشان می دهد روغن درخت چای در درمان اگزما موثرتر از سایر کرم های موضعی است. سایر مزایای روغن درخت چای در برگیرنده موارد زیر است:

باعث کاهش التهاب می شود:

روغن درخت چای در برگیرنده ترکیب ترپنین-4-اول است. این ترکیب خاصیت ضد التهابی دارد و به تسکین برخی از نشانه های مرتبط با اگزما همچون قرمزی، تحریک و تورم کمک می کند.

به درمان زخم کمک می کند:

بر اساس مطالعات انجام شده این روغن می تواند زمان درمان زخم ها را در افراد مختلف کاهش دهد. با اینحال باید توجه داشته باشید که مطالعات تجربی بسیار کوچک هستند و به همین خاطر برای تایید خاصیت درمان کنندگی زخم توسط این روغن باید مطالعات بیشتری انجام شود.

باعث کاهش واکنش های آلرژی می شود:

یکی از مطالعات انجام شده نشان می دهد اعمال دوز بالایی از روغن درخت چای می تواند به کاهش حساسیت بیش از حد به نیکل در افراد مبتلا به حساسیت نیکل کمک کند. اگزما در برخی از شرایط توسط آلرژن ها و محرک های پوستی همچون نیکل بدتر می شود. با اینحال اعمال دوز اندکی از روغن درخت چای ممکن است چنین اثرات و نتایجی نداشته باشد.دوز بالای این روغن ممکن است اثرات و عوارض ناخواسته ای در افراد ایجاد کند. به همین خاطر افراد قبل از اینکه چنین روغنی را به کار ببرند باید تست پوست را انجام دهند. افرادی که به روغن درخت چای حساسیت دارند می توانند آن را با روغن حامل رقیق نمایند.

به مبارزه با ویروس ها کمک می کند:

روغن درخت چای نه تنها به کشتن باکتری های ناخواسته کمک می کند بلکه خاصیت ضد ویروسی هم دارد. استفاده از خاصیت ضد ویروسی این روغن می تواند خطر ابتلا به عفونت را در شرایطی که اگزما موجب بریده شدن پوست یا بدتر شدن آن می شود را کمتر کند.

باعث کاهش شوره سر می شود:

روغن درخت چای خاصیت ضد قارچی دارد و می تواند فعالیت مخمرهای خاصی را کاهش دهد.

این روغن می تواند شرایطی همچون شوره سر و بیماری پای ورزشکاران را درمان نماید.

باعث تسکین خارش می شود:

خارش پوست یکی از نشانه های اصلی اگزما محسوب می شود. یکی از مطالعات نشان می دهد روغن درخت چای در کاهش اگزما و نشانه های مرتبط با آن موثر است.

کجا باید از روغن درخت چای استفاده کنیم؟

با اینکه استفاده از روغن درخت چای به طور موضعی ممکن است مشکلی نداشته باشد اما باید در کاربرد آن محتاط باشید. اگر این روغن را بر روی صورت استفاده می کنید سعی کنید احتیاط نمایید. پوست صورت و پوست سر بسیار حساس هستند و به همین خاطر فرد باید در درمان اگزما، آکنه و شوره سر احتیاط کند. اگر از روغن درخت چای خالص استفاده می کنید باید آن را با چند قطره روغن حامل همچون روغن نارگیل یا بادام ترکیب نمایید. بهتر است قبل از کاربرد وسیع این روغن، کمی از آن را روی پوست قرار دهید و مطمئن شوید حساسیتی به آن ندارید.

افرادی که در حال استفاده از دارو برای درمان اگزما یا سایر شرایط خود هستند باید قبل از به کار بردن روغن درخت چای از پزشک خود کمک بگیرند. این روغن ممکن است با داروهای تجویز شده تداخل داشته باشد.

عوارض جانبی روغن درخت چای

روغن درخت چای اگر رقیق نشود بسیار قدرتمند خواهد بود. با اینحال چنین روغنی اغلب در غلظت های پایین همچون 5 درصد به فروش می رسد. به خاطر داشته باشید که بیشتر عوارض جانبی این روغن به خاطر غلظت های بالای آن است. نمونه هایی از این عوارض جانبی عبارت است از :

– راش پوستی آلرژیک یا درماتیت تماسی
– خشکی
– خارش
– تحریک پوست
– تورم

اگر فردی از روغن درخت چای 5 درصد یا کمتر از آن استفاده کند احتمال بروز چنین عوارضی بسیار اندک است. با اینحال اگر فردی بعد از کاربرد این روغن موارد حساسیتی را تجربه کرد باید مصرف آن را قطع کند و با پزشک خود مشورت نماید. این فرد هرگز نباید از روغن درخت چای استفاده کند. انجام دادن اینکار عوارض بسیار حادی برای فرد خواهد داشت.

نتیجه گیری

افراد از روغن درخت چای به صورت موضعی برای درمان طیف وسیعی از شرایط پوستی همچون اگزما استفاده می کنند.

محصولاتی که در برگیرنده این روغن هستند در مواد آرایشی بهداشتی و سایر موارد یافت می شوند. خاصیت ضد التهابی و ضد خارش این چای می تواند به کاهش برخی از نشانه های قابل توجه و مرتبط با اگزما کمک کند. با اینکه درمانی برای اگزما وجود ندارد اما این روغن در ترکیب با مرطوب کننده و استروئیدهای موضعی می تواند نشانه ها را کاهش دهد.