کتاب کارآفرینی در یک هفته به قلم مجید رشیدی، شما را با دستورالعملی هفت مرحله‌ای برای شروع یک کسب و کار کوچک آشنا خواهد کرد.
به چند دلیل، کتاب کارآفرینی در یک هفته (Start a Business in a Week) از لحاظ ساختار و محتوا با کتاب‌های موجود دیگر متفاوت است:
1. نویسنده‌ی این کتاب، علاوه بر سال‌ها تجربه‌ی حضور در بازار کسب و کار ایران، در دو دانشگاه معتبر ایران (دانشگاه تهران و شهید بهشتی) هم تحصیلات آکادمیک رشته‌ی مدیریت و کسب و کار را گذرانده بنابراین، مطالب این کتاب را هم علم تأکید می‌کند و هم تجربه.
2. لحن کتاب، کاملاً عامیانه و خودمانی است. با اینکه تمام مطالب از ریشه و پایگاه علمی برخوردار است؛ ولی در جهت ساده‌تر شدن و فهم بهتر مطالب توسط مخاطب، از زبان محاوره برای نگارش آن استفاده شده؛ بنابراین، حتی سخت‌ترین مفاهیم علمی هم کاملاً قابل فهم شده‌اند.
اگه به تمام آموزش‌های موجود در کتاب به طور دقیق و منظم عمل کنید، می‌توانید در کوتاه‌ترین زمان ممکن، به دنیای زیبا و پر از شگفتی کارآفرینی قدم بذارید.
کتاب کارآفرینی در یک هفته مناسب چه کسانی است؟
کسانی که می‌خواهند هرچه سریع‌تر تغییری اساسی در وضعیت مالی زندگی‌شان ایجاد کنند و وارد دنیای پر رمز و راز و اعجاب‌انگیز کسب و کار و کارآفرینی شوند می‌توانند از این کتاب نهایت بهره را ببرند.
در بخشی از کتاب کارآفرینی در یک هفته می‌خوانیم:
دیدی وقتی حرف از فرش دستباف می‌شه، نام ایران در همه جای دنیا با صدای بلند برده می‌شه؟ (البته باید بگم متأسفانه کاری کردیم که حتی فرش دستباف هم اون اعتبار قدیمی رو برامون به ارمغان نمیاره) حالا فکر کن در تمام دنیا ما رو به عنوان آدم‌هایی سخت‌کوش و کارآفرین بشناسند؛ آدم‌هایی که محصولاتی رو برای تمام دنیا تولید می‌کنن. از تولید کود کشاورزی و داروهای گیاهی گرفته تا فیلم‌های سینمایی، اپلیکیشن‌های موبایل.
غلامرضا تختی، در فینال المپیک 1965 ملبورن، با آسیب‌دیدگی وحشتناکی مواجه شد؛ جوری که نمی‌تونست به خوبی حتی حریفش رو نگاه کنه. داور و پزشک مسابقات، گفتن که نباید به کشتی ادامه بده؛ ولی آقای تختی فقط به خاطر بالا بردن اون پرچم، در حالی که از حریف عقب بود، به مسابقه برگشت و قهرمان المپیک شد. نقل‌قولی از مربی تیم ملی کشتی ایران در اون روزها (حبیب‌الله بلور) درخصوص مراسم اهدای جوایز وجود داره که می‌گه:
«تختی وقتی که برای اولین‌بار در مسابقات المپیک ملبورن استرالیا بر کرسی افتخار قرار گرفت و سمت چپ و راستش قهرمان منتخب اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا بود، من خودم را به او نزدیک کردم و گفتم تختی چپ و راستت را نگاه کن؛ ببین چه کسانی هستند؟ تختی ضمن اینکه زیر لب سرود ایران را می‌خواند، به من گفت از آن عمده‌تر اینکه به بالای سرمان نگاه کنیم. وقتی من نگاه کردم، دیدم پرچم ایران خیلی بالاتر از پرچم آمریکا و شوروی در حال بالا رفتن است و به اهتزاز درآمده. تختی بلافاصله گفت: بلور این نیز حائز اهمیت نیست؛ ولی آنچه اهمیت دارد، رسیدن این خبر به گوش مردم است و شادی و خوشحالی آن‌ها، برای من یک احساس غرورآمیز است. این حائز اهمیت است.